Opmerkingen tijdens je zwangerschap.

Oh, de opmerkingen die je te horen krijgt tijdens je zwangerschap, niet alleen vrienden en familie, maar soms zelfs van vreemden! Het lijkt wel alsof iedereen meent dat ze dan opeens alles mogen zeggen tegen je. Alsof niks je dan kan raken ofzo (newsflash: juist wel!).

Al die opmerkingen zijn vaak lief, leuk of grappig bedoeld, maar wij ervaarden dat lang niet altijd zo tijdens onze zwangerschap.

Roxanne:
Bij mij gingen de gesprekken al vanaf week 12 ongeveer zo: Eerst kwam de complete shock dat ik nog niet zo ver was als zij dachten om vervolgens te vragen of ik zeker wist dat het er geen 2 zijn? Waarna de conclusie kwam dat ik dan toch zeker heel veel vruchtwater moest hebben. Mijn lieve plat-Brabantse oma van 90+ vroeg iedere keer weer dat ik haar zag of ze (de verloskundige) er niet “neffe” geteld hadden. Vervolgens zei ze: och wa bende toch zwoar.

Hoe irritant ik de vragen soms ook vond, ik ben altijd vriendelijk gebleven want uiteindelijk is het natuurlijk super lief dat men interesse in jouw zwangerschap toont. En ik gaf iedereen mee dat iedere vrouw nu eenmaal anders zwanger is. Kennelijk hoort het vroeg rond en groot zijn gewoon bij mij, want beide zwangerschappen kon je het al heel snel zien. En vaak vond ik het ook gewoon leuk om mensen te shockeren. Hopelijk heeft ze dat ook een beetje aan het denken gezet.

Mijn meest gehoorde vragen/opmerkingen:
JEEEEEEEEEEEEEEEEH WAT EEN GROTE BUIK!!!! Weet je zeker dat het er geen 2 zijn?
Je hebt zeker veel vruchtwater?
Jij gaat zeker bijna bevallen (ergens in juni terwijl ik eind november uitgerekend was)
Duurt nu niet lang meer zeker, hè?! (ehh, jawel, nog 4 maanden te gaan…)

Christel:
Bij mij zag je juist eigenlijk niks tot een week of 22. Ik voelde me vooral alsof ik gewoon wat was aangekomen. Dat riep weer onzekere gevoelens op vanuit vroeger waardoor ik lekker in mijn buik verbloemende kleding rond bleef lopen.

Toen ik rond de 23 weken eindelijk echt een zwanger buikje vertoonde deed ik met al mijn verzamelde moed een strak t-shirt aan. Die avond deed ik mee met een dorpsquiz dus kende een hoop mensen niet. Een vrouw vroeg me of ik een wijntje wilde, waarop ik zei: “ik lust geen wijn, maar het mag ook niet”, en wees naar mijn buik met een lach. Toen feliciteerde ze me en zei: ja, je ziet dat niet altijd he, ik droeg wat meer naar voren. Daar stond ik dan met mijn bek vol tanden. Misschien kwam het door de hormonen, maar ik wist niet of ik moest lachen of moest huilen. Voor mijn gevoel had ze zojuist gezegd dat ik gewoon dik leek. Het heeft toen nog een week gekost voor ik weer iets straks aandurfde.

Achteraf heb ik spijt dat ik me zo lang niet trots heb gevoeld op mijn lichaam. Iets wat ik zeker anders zou doen als ik nog een keer zwanger mag worden.

Verder heb ik echt alles gehoord:
Van “Ooh, wat een klein buikje” en “Huh, ben je al zó ver?” Tot “Woooow, wat een buik!” “Jeeee, jij groeit ook met de dag hè?!” en “Zo, krijgde gij er twee ofzo?” Maar gelukkig heb ik ook vaak gehoord hoe mooi en stralend ik er uit zag. Dat Rox zo netjes kon blijven elke keer vind ik bewonderenswaardig. Ik gaf hooguit een hele duidelijke ongemeende glimlach.

Onze tip? Laat een zwangere weten hoe mooi ze is, dat ze straalt en dat ze zo’n sterke vrouw is omdat ze in negen maanden een compleet mens weet te bouwen.

Wij zijn heel benieuwd naar jullie ervaringen hiermee!
Laat jouw ervaring (vervelend of juist leuk!) en/of meest gehoorde opmerking achter in de reacties. Voel je vrij om hier (anoniem) je frustraties te uiten ;).